"Εσύ να πας σε ψυχολόγο! Εγώ δεν έχω ανάγκη την ψυχολογία!"

Πάρα πολλοί διαλαλούν και πιστεύουν –εσφαλμένα- ότι είναι καθόλα «φυσιολογικοί» και «λειτουργικοί» άνθρωποι.

Στην πραγματικότητα μέσα από την βεβαιότητα τους προσπαθούν να ξεφύγουν από την εσωτερική τους αίσθηση-απειλή πως «δεν πάνε καλά».

Να γλιστρήσουν από την ανασφάλεια τους πως δεν έχουν την ικανότητα να διαχειριστούν τα κομμάτια τους που τους παιδεύουν μέσα στις σχέσεις.

Κι ο μόνος «ασφαλής» τρόπος που έχουν βρει για να ελέγξουν αυτές τις πλευρές του εαυτού τους είναι η βεβαιότητα της ψυχικής τους υγείας κι αυτάρκειας.

Δεν ξέρουν όμως πως ότι διαφεύγει από την επίγνωση της συνειδητότητας, απ τη μια διογκώνεται και μοιάζει με ανίκητο δράκο.

Παρεμβαίνει συνεχώς στην λειτουργικότητα της ζωής, της οργανικής μας υγείας, και των σχέσεων υπενθυμίζοντας -αν χρειαστεί και με βίαιο τρόπο-  την εσπευσμένη ανάγκη της ψυχής για αυτοσυνειδησία.

Κι απ’ την άλλη, καθώς μεγαλώνει ο φόβος για τον «δράκο» -που αρχικά ήταν... αρνάκι- άλλο τόσο ο "ασθενής" δεν τολμάει να διεκδικήσει την θεραπεία, σαν το δικαίωμα του, το οποίο θα του δώσει πίσω το σθένος που του λείπει, την απαλλαγή από την ανάγκη της συνεχούς αποφυγής της αλήθειας, την ανακούφιση της ενότητας.

ζήσε τον πόνο σου μέσα στην ψυχοθεραπεία...(Διαβάστε ΕΔΩ το σχετικό άρθρο!)