Κατάθλιψη, μοναξιά, φόβος για σχέσεις: Η Ψυχολογία της εποχής

Έχω δει και βλέπω θεραπευτικά αρκετούς gays.

Πριν λίγο ένας νεαρός άντρας βγήκε απ΄το γραφείο μου.

Με επισκέφτηκε για να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα κατάθλιψης που το βασανίζουν.
Νιώθει πολύ μόνος. Θέλει να μπει σε μια σταθερή, ζεστή ανθρώπινη σχέση, αλλά δεν μπορεί. Το κλίμα, μου λέει ,στους gays δεν επιτρέπει τις σε βάθος χρόνου ψυχικές επενδύσεις. Κουράστηκε να προσπαθεί να φτιάξει μια πιο σοβαρή σχέση, και συνέχεια να «τρώει πόρτα»…Ένιωσα την μοναξιά του, το αφόρητο βάρος της.

Θέλω με την καρδιά μου να είμαι κοντά του στην προσπάθειά του να αυτοαποκαλυφθεί, εάν το θελήσει...

Straight & gays φοβόμαστε την αναπτυσσόμενη οικειότητα.
Όσο πιο πολύ αυτή βαθαίνει, μοιάζει μαζί της να βαθαίνει κι ό φόβος μας να δουμε –μέσα στον καθρέφτη του συντρόφου μας- ποιοι είμαστε: Να βγουν στην φόρα όλες οι παιδικές μας πληγές, να καταρρεύσουν οι φαντασιώσεις μας, να νιώσουμε ανεπανάληπτα ευάλωτοι, να χρειαστεί να μεγαλώσουμε.

Μεγαλώνω σημαίνει είμαι σε επαφή με τις πληγές μου, σέρνομαι στα πατώματα, και ταυτόχρονα, τις παίρνω στην αγκαλιά μου για να τις περιθάλψω. Για να με φροντίσω.

Για κάποιους ανθρώπους το επώδυνο αυτής της διαδικασίας ωρίμανσης μοιάζει ιδιαίτερα τρομαχτικό. Φοβούνται πως θα διαλυθούν.

Έχουν χτίσει χρόνιες άμυνες στηρίζοντας μια ζωή φόβου, συναισθηματικής αποστέρησης, ψυχικής ψευδο-αυτάρκειας.

Χάρηκα που ο νεαρός τόλμησε να ρθει σε μένα να καταθέσει τον πόνο του. Να ζητήσει στήριξη από έναν άνδρα, για να γίνει πιο «άνδρας».

Ο ανδρισμός ελάχιστα έχει να κάνει με τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Πολύ περισσότερο υποδηλώνει τον άνθρωπο που ενώ πολύ φοβάται να δεχτεί φροντίδα, να εκτεθεί, να αλλάξει, να μεταμορφωθεί, ενώ όλα αυτά και πολλά περισσότερα τα φοβάται, ωστόσο παίρνει το ν φόβο του αγκαλιά και ξεκινάει το ταξίδι.

Χάρηκα που είδα πριν λίγο έναν άνθρωπο να μου καταθέτει με θάρρος την θλίψη, την ανησυχία, τον πόνο, την απόγνωσή του.

Για να δούμε, θα τα καταφέρει να συνεχίσει να φοβάται, έχοντας με μάρτυρα της
αγωνίας του; Των κρυφών των φόβων; Των ανομολόγητων συναισθημάτων του;…

Για να δούμε…

(μετά από μερικές βδομάδες: τελικά ο φίλος μας δεν θέλησε; δεν μπόρεσε να συνεχίσει;! κανένας δεν θα μάθει. Είναι τελικά πολύ τρομαχτικό να μπεις σε μια σχέση που ξέρεις ότι θα σε βοηθήσει να δεις αυτά που τόσα χρόνια έχεις συνηθίσει -με το πρόσχημα της "κατάθλιψης", των αδυναμιών του χαρακτήρα σου- να αποφεύγεις. Ή μήπως διαφωνείται...;)

Διαβάστε ΕΔΩ ένα σχετικό άρθρο!