Οι λίγοι αλλά ικανοί…

Oι άνθρωποι που όλα αυτά τα χρόνια βοηθήθηκαν -λίγο έως πολύ- από τον ρόλο μου ως ψυχοθεραπευτή είναι αρκετοί.

Εκείνοι όμως που δηλώνουν συνταραγμένοι και με μεγάλη ευγνωμοσύνη ότι "τους θεράπευσα", είναι πάρα πολύ λίγοι.

Είναι οι ευλογημένοι εκείνοι άνθρωποι που -ίσως και πριν την ένσαρκη γέννησή τους- κυοφορούν το εν δυνάμει ιαματικό ενδοψυχικό τους οπλοστάσιο, το οποίο περιμένει με υπομονή, όπως ο σπόρος τη βροχή, τις αναγκαίες κι ευνοϊκές συνθήκες που θα το επιτρέψουν να ξεδιπλωθεί, ενεργοποιώντας το αναγεννητικό του δυναμικό, στην πληρότητά του.

Είναι οι άνθρωποι που, βιώνοντας τον βαθύ πόνο των πρώιμων συνήθως τραυματικών συγκυριών της προσωπικής τους ζωής, επέτρεψαν να χαλκευτεί η αιμάζουσα και -κατά τα φαινόμενα- καταρρέουσα ψυχή τους με πείσμα και ανδρεία απίστευτη -κυρίους στα μάτια των ίδιων, από την προσωπικότητά τους με την οποία έμαθαν να ταυτίζονται...

Είναι οι άνθρωποι που επιμένουν να βλέπουν στην ανεπάρκεια, στο ρημαδιό του δικού μου καταλερωμένου, και γεμάτου θραύσματα καθρέφτη την φλεγόμενη βάτο, που καθώς είναι πυρωμένη φωτίζει, χωρίς όμως να καίει και να καίγεται...

Είναι εκείνοι που, εξορισμένοι απ' την αυτάρκεια της λατρεμένης τους πατρίδας, βολοδέρνοντας για χρόνια στους λασπόδρομους και τους υπονόμους του έσω και του έξω τους κόσμου, ζητάνε αυτό που πάντα ζητούσανε:

να τον υπερβούν, να αναγνωρίσουν, εμπνευσμένοι από την αδιαπραγμάτευτη λαχτάρα της ψυχής τους για ενότητα, το αληθινό τους πρόσωπο.

Θυσιάζοντας με προθυμία τις πάμπολλες και ατυχείς προσωπίδες που, κατά καιρούς, φόρεσαν στον βωμό της υπέρλογης κι αναμφισβήτητης βίωσης της επάρκειας του ενοποιημένου προσώπου...

Βαριέσαι;! Σου λείπει το νόημα της ζωής... (Διάβασέ το ΕΔΩ!)