Η ψυχολογία της χυλόπιτας: Να επιζητάς την ανασφάλεια...

Μου λένε συχνά στο γραφείο, ιδιαίτερα νεαροί άντρες: «Είμαι δειλός, συνεσταλμένος, γιατί φοβάμαι μην φάω χυλόπιτα…».

Κι εγώ τους λέω: «Κοίτα να αρχίζεις μεθοδευμένα και συστηματικά να αρχίζεις να τρως χυλόπιτες!»

Εννοώντας, πως έχει πολύ μεγάλη αξία να δοκιμάζει κανείς τα όρια της εφευρετικότητας, της συναισθηματικής διαχείρισης της «αποτυχίας», των ανοχών, και των ικανοτήτων που ούτε καν φαντάζεται πως έχει.

Αντίθετα, γνωρίζω πως η καλύτερη μέθοδος για να αισθάνεται κάποιος αποτυχημένος και εν τέλει καταθλιπτικός είναι να θεωρήσει την ασφάλεια της απροσπάθειας μαξιλαράκι καθησυχασμού, και, επιζητώντας να αποφύγει τις αποτυχίες από το βιογραφικό του, καταντήσει στο τέλος της ζωής του ένας άπραγος άνθρωπος γεμάτος από ψυχικές εκκρεμότητες, χωρίς την προοπτική της επίλυσης τους και της εσωτερικής του ολοκλήρωσης…

Διαβάστε ΕΔΩ το παρακάτω σχετικό άρρθο: http://www.aftognosia.gr/sumvouleutiki/199-2014-04-10-13-40-36.html