Ο συνεξαρτημένος πληγώθηκε από τις κακέκτυπες, τις κίβδηλες
εκδοχές της αγάπης.
Νιώθει χρησιμοποιημένος από τους ανθρώπους.
Επειδή, αν και του μιλούσαν για το μεγαλείο της αγάπης, της καλοπροαίρετης
και χωρίς όρια προσφοράς, εκείνος, αντί να νιώσει ευτυχία και πλήρωση, έφτιαχνε
μόνο πληγές. Προσπαθούσε να τις εξωραΐσει
βλέποντας τον εαυτό του ως μέλος μιας … «δεμένης οικογένειας».
Έγινε ο ίδιος ένα κινούμενο τραύμα.
Ο μεγαλύτερός του πόνος δεν είναι πως δεν αγαπήθηκε όπως κι όσο
θα ήθελε από τους δικούς του. Μεγάλος πόνο κι αυτός, δεν λέω.
Όμως ακόμη μεγαλύτερος είναι που προδόθηκε. Προδόθηκε στον
πυρήνα της ψυχής του το όνειρο της αγάπης. Που εξαπατήθηκε από κείνους που
αναπόφευκτα και βαθιά εμπιστεύτηκε. Από τους γονείς, τον/ την σύντροφο, τους
κολλητούς φίλους.
Μέσα στην ψυχή, σε έναν χώρο εκτός χώρου και χρόνου, είναι
ανεξίτηλα χαραγμένο το αρχέτυπο της αγαπητικής σχέσης. Όταν αυτό διαστρεβλωθεί
από τους γεννήτορές σου –λόγω ανεπάρκειας- τότε το τραύμα είναι βαθύ.
Τραύμα σ’ αυτήν την περίπτωση,
είναι η απόσταση που χωρίζει την αρχετυπική εικόνα της αγάπης από την εμπειρική
της καταγραφή και την βιωματική της κατανόηση.
Οι άνθρωποι, μέσα στον κυκεώνα των διαγενεακών παραμορφώσεων,
των παρερμηνειών και των κακοποιήσεων
του περιεχομένου, της δυναμικής και της εμβέλειας που έχει η αγαπητική διάθεση
& πράξη, μέσα από την εμπειρική διάσταση των πραγματικών σχέσεων, έχουν
ταυτίσει στη συνείδησή τους την αγάπη με την χωρίς όρια συγχώνευση και την
ανελευθερία.
Αυτό είναι το πιο βαθύ ψυχικό τραύμα της πλειονότητας των
μελών ελληνικών οικογενειών!
Έχουν μάθει να αγαπούν
όπως ψωνίζουν φέτα απ’ τον μπακάλη: Ανταλλακτικά, ανταποδοτικά. Σου δίνω, για
να πάρω. Μου παραχωρείς τόση αγάπη, για να σου δώσω τόση! Όταν κλείσει το
μπακάλικο, ο καθένας, δίχως πραμάτεια, με άδεια χέρια, σπίτι του…
Αν και έχεις μέσα σου έμφυτα καταχωρημένη την έννοια, το
σχήμα της αγάπης, το γεγονός ότι, όχι μόνο δεν ξέρεις να το αναγνωρίζεις, αλλά
και -ακόμη χειρότερα- αναγνωρίζεις ως αγάπη κάτι που δεν έχει καμία σχέση με
την αγάπη, αυτό συνιστά για την ψυχή βαθιά προδοσία! Συχνά ασυνείδητο, και γι’
αυτό ανεπούλωτο τραύμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου