Μια επίσκεψη της αθέατης ψυχής.
Μια κάθετη τομή στην ψυχοπνευματική μου ενάργεια.
Συνέβη την παραμονή της γέννησης του πρώτου μου παιδιού.
Ένα οξύ, υποχθόνιο άγχος που είχε κάνει την εμφάνισή του
με την μορφή έρπητα με είχε εξουθενώσει τις προηγούμενες ημέρες.
Εκείνο το βράδυ όμως που δωρίστηκε μια ενόραση με τον
μανδύα ενός φωτεινού ονείρου από τον χώρο της σκιάς:
Γοητευμένος εξερευνούσα με θαυμασμό κι έκπληξη ένα
τεράστιο σπίτι…
Αναρίθμητα τα δωμάτια.. Έμοιαζε διώροφο.
Σε κάθε δωμάτιο που επισκεπτόμουν, καθώς σαν επισκέπτης
τα περιδιάβαινα, συναντούσα ένα άλλο, νέο πλαίσιο! Τελείως διαφορετικό κάθε
φορά!
Κάθε δωμάτιο του σπιτιού ένας άλλος κόσμος…!
Μια νέα, διαφορετική πολυπληθή παρέα από άγνωστα σε μένα
άτομα, χαρακτήρες και πρόσωπα, άλλη αισθητική και διακόσμηση. Ένα ιδιαίτερο
κλίμα συντροφιάς…
Περνούσα από χώρο σε χώρο, αρμέγοντας με τις αισθήσεις
μου την πρωτόγνωρη για μένα ποικιλότητα ανθρώπινων τύπων, αισθητικών &
συντροφιών.
Λες και στο καθένα από τα πάμπολλα δωμάτια του κάθε
ορόφου διοργανωνόταν ένα ξεχωριστό πάρτι με διαφορετικούς ανθρώπους!
Η αίσθησή μου όμως παρόλα αυτά ήταν πως ο ιδιοκτήτης –αν
και άγνωστος!- ήταν ένας!
Καθώς σαν μέλισσα πετούσα από χώρο σε χώρο, είχα έντονη
την αίσθηση μιας πληθωρικής, σχεδόν οργασμικής ικανοποίησης και χαράς…!
Κάποια στιγμή, πριν φύγω από το σπίτι, συναντώ στον
διάδρομο την ιδιοκτήτρια (ή υπεύθυνη διαχείρισης του σπιτιού), και -με
αυθάδεια!- την ρωτώ: «Πόσο πάει το ενοίκιο;»
Μου απαντά: «14.000 ευρώ…».
Αν και το ποσό φαντάζει απλησίαστα υπέρογκο για τα μέτρα
μου, μέσα μου, πριν ξυπνήσω απ’ το όνειρο, φλερτάρω το ενδεχόμενο να το
νοικιάσω…
………………………………………..
Όλα αυτά μου φάνηκαν τότε ακαταλαβίστικα..
Αν και μυστηριώδες, αινιγματικό κι ακατάληπτο για μένα
τότε το περιεχόμενο του ονείρου, δεν χρειάστηκε καν να το καταγράψω για να
μείνει στην μνήμη μου ανεξίτηλα σημαντικό…
Τώρα, είμαι σε θέση να αναγνωρίσω πως ήταν μια κάθετη
τομή στην οριζόντια διάσταση του χρονικού-υπαρξιακού ορίζοντα της ζωής μου.
Μια λανθάνουσα, μεταμφιεσμένη απάντηση στο συνθληπτικό
μου άγχος, που ταυτόχρονα μορφοποιούσε την αγωνία μου σκιαγραφώντας το
περιεχόμενό της.
Στα χρόνια που ακολούθησαν κλήθηκα –χωρίς την συνειδητή
μου συνήθως συγκατάθεση- να διερευνήσω το ψυχικό μου δυναμικό.
Να το αγγίξω και να το διευρύνω, καθώς διαλεγόμουν με το
πλήθος των προσωπείων της προσωπικότητάς μου.
Στο όνειρο, το ανεκπλήρωτο δυναμικό της ψυχής μου με
προσκαλεί να το συναντήσω μέσα στην ποικιλομορφία των διαφορετικών δωματίων.
Των αποσπασμένων κομματιών μου, που όμως συστεγάζονται στο ίδιο οίκημα, το
οποίο ανήκει σε έναν –άγνωστο ακόμα- ιδιοκτήτη.
Οι υποπροσωπικότητές μου που ακόμα φοβάμαι να γνωρίσω
διασκεδάζουν την αμφιθυμία και τον τρόμο μου να τις συναντήσω προμηνύοντας μου
αισθήματα ικανοποίησης και πρωτόγνωρης χαράς. Είναι η χαρά που πολύ αργότερα θα
αρχίσω να βιώνω καθώς πειραματίζομαι με τις ανεξιχνίαστες εκδοχές του εαυτού
μου. Καθώς τις προσεγγίζω μεταγγίζοντας το ενεργειακό τους δυναμικό, και
–κυρίως- αποφασίζοντας να τις στεγάσω κάτω από την ίδια στέγη!
Αν και φαινομενικά μοιάζει να υπηρετούν ξεχωριστούς
στόχους και νοήματα, όμως –το όνειρο το λέει καθαρά!- ο ιδιοκτήτης και το σπίτι
είναι ένα (πάμπολλα δωμάτια ενός ενιαίου σπιτιού)!
Αν και δεν γνωρίζω τον ιδιοκτήτη, αν και το ποσό της υπενοικίασης
–δηλαδή το κόστος που θα κληθώ να καταβάλλω για να αξιοποιήσω τις ενεργειακές
δυνατότητες του χώρου- μοιάζει να υπερβαίνει απαγορευτικά τις οικονομικές μου
δυνατότητες, αν και προβληματίζομαι για το πώς θα μπορέσω να το διαθέσω, όμως,
παρόλη την αμφιθυμία μου, μια εντός μου φωνή με υπερφίαλη αυθάδεια με
ενθαρρύνει να το διαπραγματευτώ…
.jpg)
.jpg)
.jpg)