Μην περιμένεις τίποτα απ’ τους ανθρώπους.
Ναι, να χεις «θέλω», να τα αρθρώνεις! Ναι να τα διατρανώνεις! Ναι, να μάθεις να διεκδικείς, να ζητάς, αλλά όχι, να μην περιμένεις να ανταποκριθούν οι άλλοι θετικά στα αιτήματά σου…! Όχι μόνο γιατί αυτό δεν πρόκειται να σου συμβεί! Αλλά, κυρίως, γιατί αυτή η αυτό-υπονομευτική αναμονή σε «κλέβει» μέσα στο ίδιο σου το σπίτι…
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσουν σε πρώτη ανάγνωση –πολύ περισσότερο σε πιο βαθιά επίπεδα θέασης!- ούτε καν τα δικά τους αιτήματα που έχουν απ’ τον εαυτό τους…!
Πολύ λιγότερο είναι βέβαια σε θέση να τα βάλουν σε λόγια, κι ακόμα λιγότερο να διεκδικήσουν την υλοποίησή τους.
Πως λοιπόν να σου προσφέρουν μια «νταμιτζάνα κρασί», πώς να ικανοποιήσουν τις δικές σου ανεκπλήρωτες φαντασιώσεις, αφού συνήθως δεν είναι καν σε θέση να προσφέρουν ούτε ένα «ποτήρι νεράκι» στην ίδια τους την ύπαρξη που χρόνια ξεροσταλιάζει από δίψα…!
Αν θες να κάνεις κάτι χρήσιμο για σένα, κοίτα να δεις κατάματα την δική σου «δίψα»… Αν πάσχεις από ανημπόρια, ναι, αυτήν να δεις κατάματα!
Κοίτα να αντιληφθείς τους λόγους για τους οποίους συνεχώς προσδοκάς, περιμένεις οι «κακομοίρηδες» οι «άλλοι» να σε … ξεδιψάσουν.
Γιατί θες συνεχώς και με … συνέπεια να αυτο-ματαιώνεσαι;!
Ο στ’ αλήθεια διψασμένος ψάχνει να βρει ζωντανές πηγές στον τόπο του, όχι άνυδρες ερήμους για να σβήσει την δίψα του. Κι αν δεν έχει τέτοιες ο τόπος του, μαζεύει τα μπογαλάκια του και μεταναστεύει. Ψάχνει άλλους πιο γόνιμους τόπους.
Κατ’ αρχάς, εκπαιδεύσου στο να αρκείσαι στα πολύ λίγα που χουν να σου δώσουν οι άλλοι. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν τίποτα να σου δώσουν. Τίποτα, πέρα από τις προβολές τους. (Μην πας μακριά, κι εσύ μια απ’ τα ίδια έχεις να τους δώσεις…!).
Να ζητάς! Ναι, αλλά, όχι, να μην περιμένεις!
Κάθε φορά που νομίζεις πως κάτι έχεις ανάγκη, πως κάτι θες, και χρειάζεσαι, να λες στον εαυτό σου: «κάνε υπομονή βρε παιδί, δώσε τόπο στην βιασύνη που χεις σώνει και καλά να λάβεις σήμερα αυτό που θέλεις. Ούτως, ή άλλως, δεν θα το πάρεις σήμερα. Κάνε απαντοχή να δούμε: θα πάθεις μήπως κάτι αν δεν το λάβεις σήμερα;!
Κι αν πάλι δεν πάθεις και τίποτα κακό, ε τότε μήπως είναι λάθος σου που τόσο βιάζεσαι…;! Και την επόμενη φορά, θα βιαστείς λιγότερο: θα δώσεις περισσότερο χώρο μέσα σου, μην τυχόν σε τουμπάρει πάλι αυτή η απατεώνισσα, η «κλέφτρα». η βιάση…».
Ο στόχος σου: Να ρθει η στιγμή που δεν θα προσδοκάς τίποτα.
Όχι όμως από απογοήτευση και απελπισιά! Όχι τέτοιο «τίποτα»! Δεν θα προσδοκάς από περίσσια γνώση και άσκηση. Επειδή θα χεις δει πως έχουν στ’ αλήθεια τα εντός σου πράμματα…
Κι αν αυτό το «τίποτα» δεν γίνει αφορμή αυτοτιμωρίας, και βιασμού, αν δεν γίνει έναυσμα νευρωσικής αυτομομφής, ε τότε μπορεί να γίνει αφετηρία αναγεννητικής αυτοδιεύρυνσης, νέας, πιο βαθιάς συνειδητότητας…
Τότε, φίλε μου, απ’ αυτό το «τίποτα», ίσως, αν είσαι έτοιμος, πηγή ύδατος ζώντος να ξεχειλίσει απ’ το κέντρο της καρδιάς σου, που είναι ο πυρήνας της ύπαρξής σου…
Τα ψίχουλα των «άλλων» θα χουν πάει από καιρό περίπατο!
Βλέπεις, ήλιος και φεγγάρι δεν λάμπουν μαζί κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό…!
