Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

Το δίλημμα και η επιθυμία...

Γεμάτη δυσπιστία για την εγκυρότητα της επιθυμίας σου, μου λες:
«Δεν ξέρω τι να κάνω…! Να του το πω; να του εκφράσω αυτό που θέλω, ή όχι;
Αν του μιλήσω ανοιχτά, ίσως σκεφτεί για μένα το τάδε…. Δεν ξέρω, φοβάμαι… Άστο καλύτερα…».
 ..............................
Με θλίψη σε κοιτάω που τόσο πολύ να φοβάσαι να ζήσεις. Αναρωτιέμαι μονάχος, τι σου έταξαν και έδωσες την υπόσχεση να παραμείνεις μινιατούρα του εαυτού σου, και σε ποιόν το υποσχέθηκες;
Τόσα «λεφτά» να χεις άραγε επενδύσει στην εικόνα του λίγου μέσα σου. Ούτε κι εσύ δεν είσαι πεπεισμένη για την λογική αυτού του δισταγμού. Από συνήθειας όμως… φοβάσαι.
«Αντί να αναρωτιέσαι, κάντο…!» σου λέω.
«Η ζωή προχωράει! Κι εσύ προσπαθείς να την συγκρατήσεις διανοητικοποιώντας τις επιθυμίες σου. Θες άραγε να δεις ποια είναι η πραγματικότητα;! Η μήπως τρέφεσαι από τις δάφνες ενός ειδώλου ζωγραφισμένου σαν αδύναμη φιγούρα. Σαν φωνή εγκλωβισμένη στην επάρκεια του λίγου;

Η ζωή ξέρεις Μαρία είναι πρόβλημα, γιατί κάθε μέρα χρειάζεται να λύνεις τον εαυτό σου από τον κάβο που δεμένη αγναντεύεις το πέλαγο της απ’ την ασφάλεια της παιδικής σου ηλικίας, για ν’ ανοίγεσαι σ’ αυτό με γεμάτα τα πανιά της επιθυμίας.
Πως θα δεις ποια είσαι; Ποιος είναι ο άλλος για σένα; Πως θα δεις κατάματα πόσο πολύ επιθυμείς, και πόσο –στ’ αλήθεια!- φοβάσαι, αν δεν το πεις αυτό που θες;
Κι εγώ σου λέω πως εκείνο που θ’ αντικρίσεις αν τολμήσεις να δοκιμάσεις είναι πως τίποτα δεν είναι τόσο τρομαχτικό όσο το έπλασες!
Πως εσύ είσαι άλλη απ’ αυτή που άρρωστα «ερωτεύτηκες». Πως ο άλλος είναι πιο άνθρωπος απ’ ό,τι το σχεδίασες. Πως μπορείς να μεγαλώσεις, κυρίως επειδή φοβάσαι να μεγαλώσεις! Επειδή αυτό που μόνο φοβάσαι είναι μήπως ξαφνικά τ αποδεχτείς πως είσαι ήδη μεγάλη… Πως είσαι σε θέση να βαδίζεις στα μονοπάτια των σχέσεων χωρίς τα δεκανίκια των παιδικών σου φαντασιώσεων.
Μην ανησυχείς! Το «παιδί» δεν θα το χάσεις. Πάντα εκεί θα ναι μέσα σου, μάρτυρας του δυναμικού σου. Αρωγός της εξέλιξής σου. Αναντικατάστατη σκάλα προς την εκπλήρωση των δυνατοτήτων σου…
Μόνο, άφησε το για λίγο. Βγες για λίγο από την επιρροή του, και σύντομα αυτό θα γίνει γενναιόδωρος σπόνσορας των ταξιδιών σου…!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου